به خدا حافظی تلخ تو سوگند نشد

که تو رفتی و دلم ثــانیه ای بند نشد

با چراغی همه جا گشتم و گشتم در شهر

هیچ کس ! هیچ کس اینجا به تو مانند نشد

خواستند از تو بگویند شبی شاعر هـــا

عاقبت با قلم شرم نوشتن : نشد .....







نمیدونم کجاست ... چی میکند ... 

ولی میدونم که ندارمش !

هیچوقت نخواستم که تورو با چشمات به یاد بیارم؛

نمیخواستم که تورو تو گم ترین آرزوها ببینم

نمیخواستم که بی تو به دیوارها بگم هنوزم دوستت دارم

آخه تو هول و هوای پریشونیا، تورو نداشتم!

تو گیرودار ای بابا دل تو هیچ ، حال اون خوش؛ ای بی مروت!

دگه دلی میمونه که جور دل کبوتر بتپه

که با شما از جان و زندگیش بگه ؟!

بگه که هنوز زنده است ...

اگه صدا صدای منه نفس اگه نفس تو

بذار که اون خوش غیرتاش بدونن

که دل دله و این دگه  دل نیست !

دگه دل نمیشه!

نه دگه این واسه ما دل نمیشه ...